معرفی همایش «از مدارس نوین تا دانشگاه در ایران» دکتر رضا ماحوزی، دبیر علمی همایش برای فهم دانشگاه فعلی در ایران و ریشه‌یابی موضوعات و مسائل آن، اگر نخواهیم به هزاره قبل باز گردیم لااقل باید آغاز تحولات آموزشی روی داده در صد و هفتاد سال اخیر را با دقت بکاویم تا ببینیم از کجا آغاز کردیم و چرا و چگونه به اینجا رسیدیم. در این بررسی تاریخی- جامعه‌شناختی باید تجلی خلقیات ایرانی در سیاستگذاری‌های آموزشی را واکاویم و نمونه‌های برجسته جامعه‌شناسی علم را در زمان‌های اصلی تصمیم‌گیری برشماریم و آثار و تبعات برآمده از آن تصمیم‌گیری‌ها را نشان دهیم. ما در این صد و هفتاد سال راه طولانی و درازی را طی نکرده‌ایم اما بی‌شک آنچه طی کرده‌ایم، راهی پر فراز و نشیب بوده است چرا که این راه بویژه در دهه‌های اخیر، تمام شئون جامعه ایرانی را درگیر خود ساخته است و در تمامیت خود، این راه با شئون اجتماعی و سیاسی و اقتصادی درگیر بوده است. ما در کشوری زندگی می‌کنیم که درصد بسیار قابل توجهی از مردمان آن آموزش عالی دیده‌اند، و برای توسعه آموزش عالی بویژه در دهه‌های اخیر، تمام هستی این جامعه را در طبق عرضه نهاده‌ایم و واحدهای مکرر در مکرر آموزشی درست کرده‌ایم، بی‌آنکه با این همه تلاش، از شرایط موجود راضی باشیم و یا صورتبندی دقیقی از چرایی اینهمه توسعه در دست داشته باشیم. هشتاد و پنج سال از تأسیس دانشگاه تهران و چند دهه بعد، انبوهی از دانشگاه‌های دیگر می‌گذرد اما هنوز خلقیاتی بر این جامعه نه چندان کوچک آکادمیک حاکم است که آن را از سایر مجامع آکادمیک جهان متمایز می‌کند. در همایش «از مدارس نوین تا دانشگاه در ایران» که اولین همایش از سلسلة همایش‌های چهارگانه تاریخ دانشگاه در ایران است و امید داریم در سال آینده سه همایش دیگر را نیز برگزار کنیم، تلاش می‌شود ریشه‌های تاریخی ورود نظام آموزشی ما ایرانیان از سطح مدارس نوین به دانشگاه بازخوانی شود. در این همایش که با یاری متخصصان حوزه تاریخ آموزش سامان یافته است، نسبت مدارس عمومی و مدارس عالی و دارالمعلمین با دانشگاه تهران و زمینه‌های اجتماعی و سیاسی پیدایش اولین نهاد جامع دانشگاهی در ایران به بحث گذاشته می‌شود تا بازخوانی سیر تحولات آموزش نوین در ایران آن روزگار، پشتوانه‌ای برای گام‌های بعد، یعنی فهم و درک ساحتار و چگونگی عملکرد نهادهای دانشگاهی در جریان ارتباط با ساختارهای بیرونی اعم از سیاست، جامعه و اقتصاد در دهه‌های بعد یعنی دوران پهلوی اول و دوم و دوران انقلاب اسلامی باشد.با این توضیح، بازه زمانی همایش اخیر، فاصله زمانی تأسیس دارالفنون در 1230 شمسی تا تأسیس دانشگاه تهران در سال 1313 انتخاب شده است.