|
توضیح
|
|
رهایی از وضعیت ناخوشایند کنونی، که آینده چندان روشنی را نیز نمی تواند نوید دهد ، درگام نخست، نیازمند نقد و فرونهادن سپهراندیشه ورزی(پارادیم) کنونی به نظر می رسد. سپهری ناستوده و انسان سالار که درپی کشورگشایی های قدرت مداران اروپایی به چیرگی« نوسازی ابزارگرایانه» بر «نواندیشی» انجامید، دانش و «سبکی از زندگی» را فراگیر ساخته است که در چارچوب آن، دست یافتن به «زندگی رویایی»، جز با فردسالاری،ابزارگرایی، فزون خواهی، ستیزه جویی، کین ورزی، همچشمی(رقابت)، خطرپذیری دست یافتنی به نظر نمی رسد! راه گریزی که بتواند به درهم تنیدگی، همبستگی، همدلی، همیاری و همکنشی اجتماعی فراگیر بینجامد، که از بایستگی های فراهم آوردن آسایش و خرسندی انسان ها و برزیستی بر روی کره خاکی است، نیازمند رویکرد و دانشی نوین و هم پیوند با دانش و آزموده های پیشنیان است. آفرینش چنین دانشی، نیازمند نهاد هایی است که رها از خواست هر قدرت و ایدئولوژی، بتوانند طرحی نو دراندازند.
|
|
میانگین امتیازات:
تعداد آرا: 0
امتیاز دهید:
|
|
