|
توضیح
|
آموزش عالی به عنوان یکی از پیشران های توسعه در حکمرانی ایران همواره مورد توجه
سیاست گذا ران و سیاست مدا ران بوده است. در گذار چهار دهه گذشته، موضوع عدالت آموزشی
و تلاش برای توسعه زی رنظام های مختلف آموزشی برای تح ق این مهم از جمله اقدامات شاخ
بوده که نتیجه آن در توسعه دسترسی گروه های مختلف جمعیتی، از جمله زنان، و در مرات بعدی
ساکنین مناطق مختلف جلرافیایی مشهود است. بدون شک آموزش عالی ایران موف یت های
چشمگیری در کاهش شکاف جنسیتی داشته است. روند حضور زنان در م اطو تحصیلی بیانگر
تحولات معناداری است، به طوری که در سال 57 سهم زنان در م طو کارشناسی حدود ۳۳ درصد
بود و تا میانه دهه ۸0 این روند به بیش از 5۹ درصد افزایش یافت. در م طو کارشناسی ارشد از
شکاف جنسیتی 50 درصدی در سال 57 ( 27 درصد سهم زنان و 7۳ درصد سهم مردان(، در سال
1400 سهم زنان 47 درصد و سهم مردان 5۳ درصد است. به همین ترتی در م طو دکترا نیز از
سهم 22 درصدی زنان در سال 1۳57 ، در سال 1400 به 5 / 45 درصد رسیده است. بنابراین
دستاوردها در زمینه رفو نابرابری های جنسیتی در آموزش عالی بسیار چشمگیر بوده است. اما لازم
به ذکر است که در 4 دهه گذشته، حضور زنان در آموزش عالی ایران از فراز و فرودهای مختلفی
برخوردار بوده و از طیف متنوعی همچون سهم 65 درصدی زنان در پذیرفته شدگان آموزش عالی
در دهه ۸0 ، افزایش سهم زنان در م اطو تحصیلات تکمیلی همچون دکترا در سال ۹۸ تا افزایش
سهم زنان دانش آموخته دانشگاهی در جمعیت کل زنان کشور و در م ابل سهم 6۸ درصدی زنان
دانش آموخته جویای کار، نابرابری در سهم زنان در مرات علمی به ویژه استادی با سهم 15
درصدی و یا سهم نابرابر در مدیریت های سازمانی بازنمایی گسترده ای دارد.
از این رو، کنفرانس حاضر فرصت مناسبی برای به اشتراک گذاری یافته های پژوهشی در
زمینه موقعیت زنان در آموزش عالی ایران با تأکید بر دستاوردها و افق های پیش رو بوده است.
|
|
میانگین امتیازات:
تعداد آرا: 0
امتیاز دهید:
|
|
