همزیستی، گفتگو و فهم متقابل بین رشته های تخصصی از ضروریات برای فهم پیچیدگی های سیستم های دانشگاهی است . چگونه پداگوژی دانشگاهی با توجه به دیالکتیک نظر و عمل ، می تواند در یک فضای اجتماعی تر، عادلانه تر، با حس زیباشناسانه در بستری از شوق و ذوق و البته در بستر اخلاق نظری و عملی زمینه مناسبی برابی تفکر پداگوژیک بوجود آورد تا در ارتباط تعاملی با موقعیت های پیچیده آموزش و یادگیری به خود سازماندهی این موقعیت ها منجر شود؟برای این مهم تعامل مستمر ذهن مدیران دانشگاه ها در سطوح مختلف آن با واقعیت ها ی موجود در سیستم های دانشگاهی و تامل در پدیده های نو ظهور در آن ها ضروری است..مفهوم پداگوژی که در این کتاب برآن تاکید داریم هرگز در سطح فن نمی تواند قرار گیرد و با تاکید بر پیچدگی فزاینده سیستم های دانشگاهی ، یادگیری را در فضایی ذوق انگیز به مثابۀ تولید معنی تفسیر می کند
