|
توضیح
|
موضوع عمده این کتاب کمیت و کیفیت در آموزش عالی است؛ دوگانه‌ای که از یک سو به‌نظر می‌رسد انتخاب میان آنها ناگزیر است و از سوی دیگر چه بسا نتوان هیچکدام را به نفع دیگری فروگذارد. این انتقاد به صورت عام مطرح بوده است که کمیت در حال افزایش، از ابتدا که تقاضای ورود به آموزش عالی صورت می‌گیرد، تا پس از حضور دانشجویان در دانشگاه، در سطوح اولیه و پس از آن در دوره‌های عالی‌تر و سپس در حیطه دانش‌آموختگانی که در جستوجوی اشتغال هستند، بحران‌های متعددی به‌وجود آورده است. اما برخلاف آنچه گاه پنداشته می‌شود، این یک انتخاب کمابیش آزاد نبوده است که به تصمیم گیری نادرست سیاستگذاران یا به تمایل ناصحیح جامعه نسبت داده شود. بنابراین، راه‌حل آسانی ندارد که یکبار برای همیشه مشکل را حل کند. چنین می‌نماید که کشورهای در حال توسعه، حتی اگر نظریه و پرورش مسلط نوسازی را قابل نقد بدانند و حتی اگر به شیوه‌های ویژهای در مسیر توسعه معتقد باشند، از عرضه انبوه آموزش ناگزیرند؛ زیرا نوسازی، در هر روایت متصور یا ممکن یا موجود از آن، از منظر پیشرفت دانش فنی، محتاج تربیت نیروی انسانی متخصص و دانشمند است و از منظر پیشرفت دانش عمومی، نیازمند تربیت شهروند فرهیخته و جامعه‌پذیر است، و این هر دو در گروه توسعه آموزش اولیه، متوسطه و عالی است.
|
|
میانگین امتیازات:
تعداد آرا: 0
امتیاز دهید:
|
|
