نوآوری اجتماعی مفهوم و موقعیت (تجربه) جدیدی است که بیش از دو دهه از جعل مفهومی آن نمیگذرد. این مفهوم و تجربه در کشورهای مختلف امکان بکارگیری داشته و هرکدام بر مبنای ساختار اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و جغرافیایی که دارند بر موضوع خاصی، متمرکز می شوند. چنانچه مدلهای توسعه را که از سالهای پس از جنگ جهانی دوم توسط کشورهای اروپایی و خاصه امریکا تدوین و توسط سایر کشورها پیادهسازی و اجرا میشد، از نظر بگذارانیم، کاملا هویداست که کشورهای اصطلاحا توسعه یافته آن مدلها را برای سایر کشورها (بخوانید درحال توسعه)، طراحی و تدوین می کردند اما این مدل(نوآوری اجتماعی)-اگر بتوان آنرا مدلی برای توسعه فرض کرد- ابتدا توسط خود آن کشورها مورد بهره گیری قرار گرفته و توانسته بخش اعظمی از شکافهای اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی و سیاسی را حل و فصل کند.
در این میان گروهی معتقدند نمونه هایی از تجربه نوآوری اجتماعی را در گذشته میتوان شناسایی کرد اما به نظر میرسد این اقدام نوعی شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت اجتماعی ناشی از نوآوری اجتماعی محسوب شده و باید در همین قالب اقدامات نوآورانه اجتماعی را دنبال کنند. اما نوآوری اجتماعی با مفاهیمی چون کارآفرینی اجتماعی، استارتآپهای اجتماعی، تعاونی های اجتماعی، خیریه ها، اقدامات اجتماع محور و ... متفاوت است. این نوشتار سعی در گستراندن موضوعات بالا و ارائه نمونه هایی در نقاط مختلف جهان دارد.
نشانی مطلب در وبگاه پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی: http://iscs.ac.ir/find-1.198.16647.fa.html برگشت به اصل مطلب